2
Menalcas, Damoetas, Palaemon
3
M. Dic mihi, Damoeta, cuium pecus? An Meliboei?
4
D. Non, verum Aegonos; nuper mihi tradidit Aegon.
5
M. Infelix o semper, oves, pecus! ipse Neaeram
6
dum fovet ac ne me sibi praeferat illa veretur,
7
hic alienus ovis custos bis mulget in hora,
8
et sucus pecori et lac subducitur agnis.
9
D. Parcius ista viris tamen obicienda memento.
10
novimus et qui te transversa tuentibus hircis
11
et quo -sed faciles Nymphae risere- sacello.
12
M. Tum, credo, cum me arbustum videre Miconos
13
atque mala vitis incidere falce novellas.
14
D. Aut hic ad veteres fagos cum Daphnidos arcum
15
fregisti et calamos, quae tu, perverse Menalca,
16
et, cum vidisti puero donata, dolebas
17
et, si non aliqua nocuisses, mortuus esses.
18
M. Quid domini faciant, audent cum talia fures?
19
non ego te vidi Damonos, pessime, caprum
20
excipere insidiis multum latrante Lycisca?
21
et cum clamarem 'quo nunc se proripit ille?
22
Tityre, coge pecus', tu post carecta latebas.
23
D. An mihi cantando victus non redderet ille,
24
quem mea carminibus meruisset fistula caprum?
25
si nescis, meus ille caper fuit; et mihi Damon
26
ipse fatebatur sed reddere posse negabat.
27
M. Cantando tu illum? aut umquam tibi fistula cera
28
iuncta fuit? non tu in triviis, indocte, solebas
29
stridenti miserum stipula disperdere carmen?
30
D. Vis ergo inter nos quid possit uterque vicissim
31
experiamur? ego hanc vitulam -ne forte recuses,
32
bis venit ad mulctram, binos alit ubere fetus-
33
depono; tu dic mecum quo pignore certes.
34
M. De grege non ausim quicquam deponere tecum.
35
est mihi namque domi pater, est iniusta noverca,
36
bisque die numerant ambo pecus, alter et haedos.
37
verum, id quod multo tute ipse fatebere maius,
38
insanire libet quoniam tibi, pocula ponam
39
fagina, caelatum divini opus Alcimedontos,
40
lenta quibus torno facili superaddita vitis
41
diffusos hedera vestit pallente corymbos.
42
in medio duo signa, Conon et -quis fuit alter,
43
descripsit radio totum qui gentibus orbem,
44
tempora quae messor, quae curvus arator haberet?
45
necdum illis labra admovi, sed condita servo.
46
D. Et nobis idem Alcimedon duo pocula fecit
47
et molli circum est ansas amplexus acantho
48
Orpheaque in medio posuit silvasque sequentis;
49
necdum illis labra admovi, sed condita servo.
50
si ad vitulam spectas, nihil est quod pocula laudes.
51
M. Numquam hodie effugies; veniam quocumque vocaris.
52
audiat haec tantum vel qui venit, ecce Palaemon.
53
efficiam posthac ne quemquam voce lacessas.
54
D. Quin age, si quid habes; in me mora non erit ulla
55
nec quemquam fugio. tantum, vicine Palaemon,
56
sensibus haec imis -res est non parva- reponas.
57
P. Dicite, quandoquidem in molli consedimus herba.
58
et nunc omnis ager, nunc omnis parturit arbos,
59
nunc frondent silvae, nunc formosissimus annus.
60
incipe, Damoeta; tu deinde sequere, Menalca.
61
alternis dicetis; amant alterna Camenae.
62
D. Ab Iove principium Musae, Iovis omnia plena;
63
ille colit terras, illi mea carmina curae.
64
M. Et me Phoebus amat; Phoebo sua semper apud me
65
munera sunt, lauri et suave rubens hyacinthus.
66
D. Malo me Galatea petit, lasciva puella,
67
et fugit ad salices et se cupit ante videri.
68
M. At mihi sese offert ultro meus ignis, Amyntas,
69
notior ut iam sit canibus non Delia nostris.
70
D. Parta meae Veneri sunt munera; namque notavi
71
ipse locum aeriae quo congessere palumbes.
72
M. Quod potui, puero silvestri ex arbore lecta
73
aurea mala decem misi; cras altera mittam.
74
D. O quotiens et quae nobis Galatea locuta est!
75
partem aliquam, venti, divom referatis ad auris.
76
M. Quid prodest quod me ipse animo non spernis, Amynta,
77
si, dum tu sectaris apros, ego retia servo?
78
D. Phyllida mitte mihi; meus est natalis, Iolla,
79
cum faciam vitula pro frugibus, ipse venito.
80
M. Phyllida amo ante alias; nam me discedere flevit
81
et longum 'formose, vale, vale,' inquit, Iolla.
82
D. Triste lupus stabulis, maturis frugibus imbres,
83
arboribus venti, nobis Amaryllidos irae.
84
M. Dulce satis umor, depulsis arbutus haedis,
85
lenta salix feto pecori, mihi solus Amyntas.
86
D. Pollio amat nostram, quamvis est rustica, Musam;
87
Pierides, vitulam lectori pascite vestro.
88
M. Pollio et ipse facit nova carmina; pascite taurum,
89
iam cornu petat et pedibus qui spargat harenam.
90
D. Qui te, Pollio, amat veniat quo te quoque gaudet;
91
mella fluant illi, ferat et rubus asper amomum.
92
M. Qui Bavium non odit, amet tua carmina, Mevi,
93
atque idem iungat vulpes et mulgeat hircos.
94
D. Qui legitis flores et humi nascentia fraga,
95
frigidus -o pueri, fugite hinc- latet anguis in herba.
96
M. Parcite, oves, nimium procedere; non bene ripae
97
creditur; ipse aries etiam nunc vellera siccat.
98
D. Tityre, pascentis a flumine reice capellas;
99
ipse, ubi tempus erit, omnis in fonte lavabo.
100
M. Cogite oves, pueri; si lac praeceperit aestus,
101
ut nuper, frustra pressabimus ubera palmis.
102
D. Heu heu, quam pingui macer est mihi taurus in ervo!
103
idem amor exitium pecori pecorisque magistro.
104
M. His certe -neque amor causa est- vix ossibus haerent;
105
nescio quis teneros oculus mihi fascinat agnos.
106
D. Dic quibus in terris -et eris mihi magnus Apollo-
107
tris pateat caeli spatium non amplius ulnas.
108
M. Dic quibus in terris inscripti nomina regum
109
nascantur flores, et Phyllida solus habeto.
110
P. Non nostrum inter vos tantas componere lites:
111
et vitula tu dignus et hic et quisquis amores
112
aut metuet dulcis aut experietur amaros.
113
claudite iam rivos, pueri; sat prata biberunt.
|
